به گزارش روز دوشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، 'پیمان معادی' از جمله این بازیگران است كه با فیلم 'برف روی كاج ها' وارد عرصه فیلمسازی شده است.

وی كه سال گذشته فیلم ستایش شده جدایی نادر از سیمین را در جشنواره بیست و نهم داشت براساس پیش بینی ها به سراغ سبك و سیاق فیلم های فرهادی رفته و به خصوص تم فیلم خود را از فیلمی همچون چهارشنبه سوری گرفته است.

اثری با موضوع خیانت كه این روزها به شكل عجیب وغریبی به تم مورد علاقه سینماگران داخلی تبدیل شده است و نمونه های مشابه بسیاری هم در جشنواره سی ام فیلم فجر داشت؛ با این تفاوت كه معادی به هیچوجه تقلیدی كوركورانه و سطحی از فیلم های فرهادی نداشته و صرفا به لحاظ مضمون شباهت هایی میان برف روی كاج ها و فیلم های این كارگردان مشاهده می شود.

فیلم داستان ساده اما به شدت فكر شده ای دارد كه براساس قواعد كلاسیك فیلمنامه نویسی بنا نهاده شده كه بخش عمده ای از موفقیت فیلم از آن نشات گرفته است.شخصیت های محدود یكی از چالش های اساسی و مهم فیلم است كه در صورت ضعف در رابطه با شخصیت پردازی قابلیت تبدیل به پاشنه آشیل آن را دارد كه البته معادی به خوبی از این خطر بزرگ جسته است.

شخصیت های اصلی كار(علی رامین فر و شیرین)بسیار واقعی و باورپذیر از كار درآمده اند كه همین امر اتفاق های بعدی را برای مخاطب باورپذیر تر كرده است.

انتخاب این دو از طبقه متوسط رو به بالای جامعه كه غنای فرهنگی بیشتری بر زندگی شان حاكم است،نكته ظریف فیلمنامه فیلم است كه شوك نقطه عطف(مطلع شدن شیرین از خیانت همسرش)را دو چندان كرده است.اتفاقی كه مخاطب به هیچوجه انتظارش را نداشته و وی را به سمت همذات پنداری با شخصیت زن داستان وامی دارد.

همراهی شاگرد موسیقی اش با همسرش در این راه، تلخی خیانت را برای زن عمیق تر كرده و صحنه تكان دهنده گریستن شبانه او در خلوت و تنهایی را شكل داده است.

از طرف دیگر حضور نامزد سابق دختر نیز در شكل گیری داستان نقشی كلیدی برعهده دارد و به بهترین شكل و بدون گزافه گویی وظیفه اش را در خلال داستان انجام می دهد.علی رامین فر به عنوان ضد قهرمان فراتر از سینمای ایران از كار درآمده و با وجود كمرنگی نقش به خوبی تاثیرش را بر كل كار به جای می گذارد.

او از جنس آدم هایی است كه یك لحظه لغزیده و در موقعیتی قرار گرفته كه جز شرمندگی چیز دیگری برایش به همراه ندارد.باورپذیری نكته كلیدی این شخصیت است كه با ظرافت خاصی در آن گنجانده شده و مخاطب را به فكر فرو می برد.

اما شخصیت های فرعی تری نیز مانند:نریمان(برادر همسایه شیرین) و دوست او با بازی ویشكا آسایش در فیلم وجود دارند كه از نیمه كار به بعد عامل مهمی در پیشبرد داستان به حساب می آیند.

به خصوص نریمان كه پس از جدایی علی و شیرین وارد زندگی زن شده و عشقی خاموش را در وجود او روشن می سازد. نكته مهم اینجاست كه علاقه میان این دو نفر پاك و معصومانه به تصویر كشیده شده و جلوه ناخوشایندی از دید تماشاگران ندارد.برای مثال به صحنه هل دادن اتومبیل نریمان در كوچه نگاه كنید تا این نگاه ظریف و موجز را بیشتر درك كنید.

معادی كه كارش را به عنوان فیلمنامه نویس در سینمای ایران آغاز كرده در نگارش برف روی كاج ها موفق عمل كرده و كاملا استانداردهای روز سینمای جهان را در آن به كار گرفته است.برای نمونه می توان به خرابی استارت اتومبیل نریمان در اوایل كار اشاره كرد كه فصلی درخشان را در نیمه های فیلم رقم زد.

كاشت اطلاعات نیز در فیلمنامه فیلم یاد شده، از ارزش بسیار برخوردار است كه نمونه آن را می توان به اشاره دوست شیرین به لب پریدگی كنار استكان كه روز قبل شاگرد خیانتكارش در آن چای نوشیده،اشاره كرد كه یادآوری آن توسط شیرین برای مخاطب لذت بخش است.

استفاده از نگاتیو سیاه و سفید برای به تصویر كشیدن فیلم نیز ایده ای هوشمندانه و كاملا در خدمت قصه به حساب می آید كه دنیای یخ زده و عاری از احساس آدم های داستان را به بهترین شكل ممكن تصویر كرده است.تنها ای كاش كه در برخی لحظات،تك رنگ هایی به فضای سیاه و سفید داستان در جهت بیان مفاهیم مورد نظر كارگردان افزوده می شد.

معادی در كارگردانی نیز با توجه به تجربه نخستش،موفق عمل كرده و پخته تر از یك فیلمساز فیلم اولی نشان داده است كه البته تجربه همكاری با فیلمسازی مثل فرهادی در این امر بی تاثیر نبوده است.

بازیگری یكی از فرازهای درخشان برف روی كاج هاست كه بازی سطح پایینی در آن به چشم نمی خورد. مهناز افشار در ادامه روند صعودی خود نقشش را عالی از كار درآورده و باورپذیری غریبی را به نقش تزریق كرده است. زخم های درونی این شخصیت به خوبی در بازی او نمود داشته است بدون آنكه اغراق در آن جایی داشته باشد.حسین پاكدل در نقش علی و صابر ابر در نقش نریمان با وجود كوتاهی نقش فراتر از انتظار ظاهر شده اند كه در ذهن مخاطبانشان ماندگار خواهند شد.

فراهنگ**م.ج**1588