حضرت فاطمه معصومه(س) در اول ذی القعده سال 173 هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشود.

پدر ایشان'امام موسی بن جعفر(ع)' و مادر وی'نجمه خاتون'بود. از القاب حضرت معصومه(س) می توان به'طاهره، حمیده، رشیده، تقیه، رضیه، مرضیه، سیده صدیقه، سیده رضیه مرضیه، سیده نساء العالمین، محدثه و عابده' اشاره كرد.مشهورترین لقب ایشان 'كریمه اهل بیت'است.

دوران زندگی حضرت معصومه(س) مصادف با حكومت خلفای عباسی بود. آنان كه اختناق، ظلم و ستیز را بر جامعه حاكم ساختند تا بدینوسیله مانعی برای انجام رسالت الهی امامان معصوم ایجاد كنند اما این امر سبب نمی شد كه ماموریت الهی ائمه اطهار متوقف و یا پایان یابد.

حضرت معصومه(س) اندكی از دوران كودكی خویش را در كنار پدر سپری كرد اما پس از مدتی، 'هارون' خلیفه عباسی كه وجود امام موسی بن جعفر را مانعی برای احقاق اهداف خویش می دانست، ایشان را به شهادت رساند.

از آن پس حضرت معصومه تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش 'حضرت علي بن موسي الرضا(ع)' قرارگرفت.

پس از خلافت هارون، ابتدا فرزند اول وی، 'امین' بر تخت خلافت تكیه زد، اما او همواره با عیاشی در امر خلافت كوتاهی می كرد و اینگونه زمینه را برای بر تخت نشستن برادر خویش 'مامون' مهیا می ساخت.

مامون با استفاده از این موقعیت، وی را از تخت خلافت بركنار كرد و برادر را در توطئه ای به قتل رساند و به همراه وزیر زیرك خویش 'فضل بن ربیع' خلافت را در دست گرفت.

امام رضا(ع) در آن دوران در نزد مردم از محبوبیت بسیاری برخوردار بود و این امر سبب شده بود تا خشم مامون برانگیخته شود بنابراین مامون كه وجود حضرت را خطری برای امر خلافت خود می دانست او را در سفری تبعید گونه به مرو فراخواند و آن حضرت بدون آن كه كسي از بستگان و اهل بیت خود را به همراه ببرد، راهي خراسان شد.

حضرت معصومه(س) یك سال پس از هجرت برادر به شوق دیدار وی و ادای رسالت الهی خویش در رساندن پیام مظلومیت و غربت برادر و مخالفت اهل بیت(ع) با حكومت خلفای عباسی، به همراه عده اي از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حركت كرد و در هر شهر و محلي مورد استقبال مردم قرار گرفت.

این امر سبب شد تا به هنگام ورود كاروان ایشان به شهر ساوه، عده ای از مخالفان اهل بیت(ع) از جانب مامون برای جنگ با آنان به این شهر وارد شوند و در نتیجه تمامی مردان كاروان را به شهادت برسانند.

حضرت معصومه(س) پس از این رویداد تاسف بار، بیمار شدند و چون دیگر امكان ادامه راه به طرف خراسان را نداشتند در شهر قم اقامت گزیدند.

حضرت معصومه(س)، پس از هفده روز، در دهم ربیع الثانی سال 201 هجری قمری در سن 28 سالگی پیش از آن كه دیدگان مبارك ایشان به دیدار برادر روشن شود، با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شهر قم را با آرامگاه مطهرش عطرآگین ساخت.

اطلاع**9128**1717